در طول ویزیت‌، پزشکان معمولاً با حرکت دادن پاهای نوزاد به موقعیت‌های مختلف، دیسپلازی هیپ را بررسی می‌کنند که نشان می‌دهد آیا مفصل ران به خوبی روی هم قرار می‌گیرد یا خیر.

 

تشخیص موارد خفیف دیسپلازی هیپ ممکن است دشوار باشد و ممکن است تا زمانی که نوجوان نشده‌اید باعث ایجاد مشکل نشوند. اگر پزشک مشکوک به دیسپلازی هیپ باشد، ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) را پیشنهاد کند.

 

 

رفتار

درمان دیسپلازی هیپ به سن فرد مبتلا و میزان آسیب مفصل ران بستگی دارد. نوزادان معمولاً با یک بریس نرم مانند مهار پاولیک درمان می‌شوند که قسمت توپی مفصل را برای چندین ماه محکم در حفره خود نگه می‌دارد. این به قالب سوکت کمک می کند تا شکل توپ را پیدا کند.

 

بریس برای نوزادان بزرگتر از 6 ماه به خوبی کار نمی کند. در عوض، پزشک ممکن است استخوان‌ها را در موقعیت مناسب قرار دهد و سپس با گچ گرفتن تمام بدن آن‌ها را برای چندین ماه در آنجا نگه دارد. گاهی اوقات برای قرار گرفتن مفصل در کنار هم به جراحی نیاز است.

 

اگر دیسپلازی شدیدتر باشد، می توان موقعیت سوکت هیپ را نیز اصلاح کرد. در استئوتومی پری استابولار (per-e-as-uh-TAB-yoo-lur)، حفره از لگن جدا می شود و سپس به گونه ای تغییر مکان می دهد که بهتر با توپ مطابقت داشته باشد.

 

جراحی تعویض مفصل ران ممکن است یک گزینه برای افراد مسن باشد که دیسپلازی به مرور زمان به لگن آنها آسیب جدی وارد کرده و منجر به آرتریت ناتوان کننده می شود.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

احتمالاً ابتدا نگرانی های خود را با پزشک خانواده خود در میان بگذارید. او ممکن است شما را به یک جراح ارتوپد ارجاع دهد.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید:

 

هر گونه علائم و نشانه هایی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

 

فهرستی از داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

 

به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

اگر در حال تغییر پزشک هستید، درخواست کنید که یک نسخه از سوابق پزشکی قبلی به پزشک فعلی تان ارسال شود.

سوالاتی را بنویسید تا از پزشک بپرسید.

 

 

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه فهرستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

 

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

 

چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

 

چه نوع عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟

 

آیا جایگزینی برای درمان اولیه که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟

 

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

 

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟

 

آیا می توانید برای اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت من وب سایتی را معرفی کنید؟

 

 

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، هر زمانی که چیزی را متوجه نشدید، از پرسیدن سؤالات در طول ملاقات دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
•  به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چیزی شما را بدتر می کند؟
• اگر قبلاً مبتلا به دیسپلازی هیپ تشخیص داده شده اید، چه زمانی و کجا تشخیص داده شده است؟
•